Rood liekt oranje en 't donkergruin gries.

Al binnen ze verkleurd, ze geven aal nog pries.

Ik kiek noar de foto’s dij mien begun bewoaren,

hou alles aans kin wezen noa 32 joar.

‘N aander mens, ‘n aandere ziel,

mor zo herkenboar toun ‘t album open viel.

Mien bruier en mien moeke, ze liggen aan mien zied.

En as k nou zien zeun zai, wordt ‘t aal dudelk veur mie.

Nog te jong veur proaten, mor de wieshaid bie mie op schoot.

Wat er ook gebeuren zol tot aan mien dood,

waor of doe ook gaist, wast doe ook saaist,

't roakt mie as pur geluk, 't veult onveurwoardelek.

En opoe en omoe, lieken wel van 't pad òfvlogen,

mor gek of nait, 't opent mien ogen.

23 april troanen van geluk,

Dei dag in ’83 was onveurwoardelek.

D’r is more ain ding onveurwoardelek.

Nog te klaain om te begriepen, mor n lutje zuske onderwegens.

En wast doe den krigst, is veur ‘t leven.

En net as mien bruier, magst den ook dien

aarms om heur tou doun, zoas hai altied bie mie.

Onveurwoardelek