Rood lijkt wel oranje en het donkergroen grijs,

Al zijn ze verkleurd, nog zoveel geeft het prijs.

Ik kijk naar een foto die mijn begin bewaart,

Ineens is alles anders na 32 jaar.

Een ander mens een andere ziel,

maar zo herkenbaar toen m’n album openviel.

M’n broer en moeder ze liggen aan m’n zij

en als ik nu zijn zoon zie, wordt het duidelijk voor mij

Te jong om uit te leggen, maar wijsheid in mijn schoot.

Wat er ook gebeuren mag, tot aan mijn dood.

Waarheen je ook mag gaan, waarvoor je ook mag staan,

Het raakt me als puur geluk, ‘t is onvoorwaardelijk.

En opa en oma hun verstand lijkt vervlogen,

maar gek of niet ze openen mijn ogen,

Die dag in ‘83 tranen van geluk

23 april was onvoorwaardelijk.

Er is maar één ding onvoorwaardelijk

Te jong om te begrijpen, maar er groeit een nieuw leven

in de buik van je mama, het wordt je straks gegeven.

En net als mijn broer toen, mag ook jij

je armen om haar heen doen, zoals hij deed bij mij.

Onvoorwaardelijk.